วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 18
จุลมาสโทร.หาทรายแต่ติดต่อไม่ได้นึกเป็นห่วงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงโทร.หาครูพรรณี ครูพรรณีบอกว่าตนก็ไม่ทราบเหมือนกันแต่ถ้าติดต่อได้จะบอกว่าคุณจุลมาสฝากความห่วงใยมาให้ ครูพรรณีจึงโทร.หากรบอกว่าเมื่อครู่ผู้ปกครองของวิธารีโทร.มาแจ้งว่าพรุ่งนี้วิธารีจะออกจากโรงพยาบาลแล้วแต่จะขอกลับมาเรียนตามปกติในสัปดาห์หน้า ฝาก ผอ.แจ้งครูทรายด้วย พอดีทางผู้ปกครองติดต่อครูทรายไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ ทรายไม่ได้ทำงานแล้ว ผมเห็นว่าไม่จำเป็นต้องแจ้งผมรับรู้คนเดียวพอ”
“ค่ะ” ครูพรรณีรับคำแล้ววางสาย ทั้งที่ยังค้างคาใจเมื่อสัมผัสถึงความตึงเครียดในน้ำเสียงของกร
ฝ่ายกรวางสายแล้วก็เครียด เริ่มคิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า คิดจะโทร.ไปหาทราย แต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่โทร.
ooooooo
วันนี้วีจะได้กลับบ้านแล้ว หมอก้องฝากเรื่องทำกิจกรรมย้ำว่าวีต้องขยับตัวบ่อยๆ เพราะเวลาเคลื่อนไหวความคิดเราจะได้ไม่จมอยู่กับเรื่องเดิมๆจนกลายเป็นความเครียด
พอกลับถึงบ้าน ทุกคนต่างช่วยกันคิดกิจกรรมที่จะทำ ไวทินถามวีว่าอยากทำอะไร วียังคิดไม่ออก
“ผมๆๆ ผมคิดออกครับพ่อ” ไททันยกมือบอกอย่างตื่นเต้น พอไวทินถามว่าจะทำอะไร “ไปเล่นกระโดดแทรมโพลีนกันครับ”
พวกผู้ใหญ่วงแตก กิ่งแก้วเสนอไปเที่ยวทะเล
ไททันบ่นว่าน่าเบื่อ จุลมาสบอกว่าก็ดีพักหลังเราไม่ได้พาวีไปเที่ยวทะเลเลย ถามวีว่าอยากไปไหม วีนิ่งไปนิดหนึ่งบอกว่า “อยากไปค่ะแม่”
ไวทินนึกสนุกเสนอไปขี่จักรยานกันไหม ไททันโวย เสนอวีว่าถ้าขี่จักรยานไปเล่นเซิร์ฟกันดีกว่า วีว่าไม่ไหวเอาไว้พี่ไปดูไทเล่นดีกว่า
กิ่งแก้วเสนอว่าถ้าวีอยากเรียนทำขนมหรืองานประดิษฐ์น้าสอนให้ได้นะ วีสนใจ จุลมาสก็ว่าน่าสนุกดี ขอเรียนด้วยคน ไวทินผสมโรงอย่างถูกใจว่า พ่อขอชิม แล้วกันนะ
“แต่ละอย่าง...เฮ้ออออ” ไททันส่ายหัวเซ็งๆกับพวกผู้ใหญ่
บรรยากาศในครอบครัวคุยกันอย่างถูกคอถูกใจ วีดูแล้วยิ้มมีความสุข
วีซาบซึ้งถึงกับน้ำตาร่วง เมื่อเห็นแม่เอารูปตนตั้งแต่คลอดมาดูอย่างมีความสุข แม่เล่าว่าตอนจะคลอดวีไม่ยอมกลับหัวจนหมอบอกว่าต้องผ่า แม่เล่าน้ำตาคลอเต็มตาอย่างปลื้มปีติว่า
“วีรู้ไหม วินาทีแรกที่แม่เห็นวี แม่มีความสุขมากที่สุดในชีวิต วีคือสิ่งที่สวยงามที่สุดในชีวิตแม่”
“ขอบคุณค่ะแม่ ขอบคุณที่ให้วีเกิดมาเป็นลูกแม่ วีอาจจะดื้อไม่ยอมกลับหัว แต่แม่ก็ยังยอมให้วีออกมาขอบคุณค่ะ”
วีกับจุลมาสกอดกันร้องไห้อย่างซึ้งใจและอบอุ่น วีกอดแม่เซลฟี่ลงในไอจี ใส่แคปชัน
“ฟ้าหลังฝนกับคนที่รักเราที่สุดในโลก...รักแม่ค่ะ” แล้วยังแท็กหาทรายพร้อมข้อความส่วนตัว “ขอบคุณครูทรายที่ไม่หมดความพยายามกับหนูค่ะ คิดถึงครูนะคะ”
พอดีน้ำทิพย์เข้ามาถามทรายว่าวันนี้ได้คุยกับคุณกรหรือยัง ทรายส่ายหน้าบอกว่า
“ยังไม่คุยดีกว่าค่ะ ทรายอยากอยู่คนเดียวสักพัก ทบทวนบางอย่างในชีวิต” น้ำทิพย์ใจไม่ดีถามว่าทบทวนอะไร “อะไรคือสิ่งที่เราต้องการในชีวิตตัวเอง ทรายกำลังฟังเสียงของตัวเองอยู่ค่ะ”
ทรายบอกแม่อย่างมีสติ ไม่ฟูมฟาย น้ำทิพย์กอดทราย อย่างห่วงใยและให้กำลังใจ
ooooooo
